فلانی … میدانی؟
میگویند رسم زندگی چنین است:
می آیند …
میمانند…
عادت میدهند …
و میروند!!!
و تو در خود میمانی …
و تو تنها میمانی!!!!
راستی نگفته بودی … رسم تو نیز چنین است!!!
مثل همه فلانی ها!!!
ﻫـِــ ﯼ ﻏﺮﯾﺒـــﮧ !
ﻗﯿــﺂﻓﺖ ﺧﯿﻠـﮯ ﺁﺷﻨـﺂﺳﺖ
ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻗﺒﻼ ﺟـﺂﯾـﮯ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﻭ ﻧﺪﯾﺪﯾــ ﻡ ؟
ﺁﻫـ ـﺂﻥ ... ﯾـ ـﺂﺩﻡ ﺍﻭﻣــﺪ
ﯾــﮧ ﺭﻭﺯﺁﯾـﮯ ﯾــﮧ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫـﺂﯾـﮯ ﺑـﺂ ﻫﻢ ﺩﺁﺷﺘﯿﻢ
ﯾـﺂﺩﻣــﮧ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﻡ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﺰﺩﮮ
ﻫــﮧ ... ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻣــﺂﺕ ﻧﮕـ ـﺂﻡ ﻧﮑﻦ
ﻋﺸﻘﺖ ﺣﺴﻮﺩﯾﺶ ﻣﯿﺸــﮧ !
ﺩﺳــﺘﺎﺕ ﺍﺭﺯﻭﻧــﯽ ﺧﻮﺩﺗــ ..
ﺭﺁﺳﺘــﮯ ﻗﺒﻞ ﺭﻓﺘﻨﺖ : ﺩﯾﮕــﮧ ﻫﯿﭻ ﺣﺴـ ﮮ ﺑﻬﺖ ﻧﺪﺁﺭﻡ ...
ﺩﯾﮕــﮧ ﻭﻗﺘــﮯ ﺩﯾﺪﻣﺖ ﺩﻟﻢ ﻧﻠﺮﺯﯾﺪ ...
هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم
نــه!
هــرگــز شــب را بــاور نکــردم،
چــرا کــه
در فــراســوهــای ِ دهلیــزش
بــه امیــد ِ دریچــه‌ئی
دل بستــه بــودم...